අමන පවන

නුඹ නිසාවෙන් 

හැමුව

අමන 

අවමන් 

පවන

තනිව 

වලකනු 

බැරිව

තවම

මම 

එතැනමය

නුඹ

බොහෝ    

දුර 

ගොස්ය..

Vajira peiris

සොඳුරු අඳුර?

http://fmderana.lk/re_irapana අහන ගමන් හිතුන දෙයක්

රහක් නැති වැඩසටහන් වැඩිවු පමනින් මිනිසුන්ගෙ රසාස්වදය බාල වන්නෙ නැත.
හොඳ රාසාස්වදයක්  කාටවත් බාල කල නොහැක.
අපි අපිට කැමති දෙය කොහෙන් හො හොයාගන්නවා. 
ටාර්සන් බාප්පා අසා හාස්‍ය විදිමටත්  
රැ ඉරපාන අසා ගීතයක අරුතට සමවදින්නත්
ඔබට පුලුවනිනම්
ඔබෙ රුචිකත්වය විචාරකයින් විචාරය කරන තරමටම බාලවි නැත.....

enjoy this and find time for yourself too...

I am sharing few poems that I over a long period of time from a few years ago to as recent as last month. I kept them for me for a long time and enjoyed reading them alone quite a lot. But recently I have been very busy and hadn’t written much and realized that I am losing my ability of write in sinhalese and drawing ability as I don't practice them anymore. How I tend to post them is a long story. First my lovely husband reminded me how he enjoyed my writing in past and always ask me why i am not illustrating any more? He encouraged me few times to write and paint but I failed and start and hated my self. As a result of that I gave up in painting and writing couple of years ago.

Secondly, I never would liked to share some work. right, my stories were never short, so be ready to read my long story about my blog updated after many years. few weeks ago due to snow we had quite a lot delay journeys. I had so much work to finish so I was untangling and planning the day when I was taking the journey, so I use to take my little laptop which save my time 4 hours per day and about 64 hours per month excluding the time I fall sleep for few minutes due to the early journey.

However one day when I was taking this long journey to work I had found some time to think when my laptop and phone were dead and had nothing to do for 2 hours in a late train. I tried to close my eyes and take a little nap but I have failed. I was so fed up and knackered that day and started to scribble in my note book. I could not draw a single illustration and then I tried to write something.. i meant something.. Unfortunately I failed to write but drew an awful drawing. luckily the windows were sealed otherwise I would have thrown my note book. I got angry about my self and started to think what happened to my ability to write and draw. I started to look around the train and realized that everyone is scrolling through social media and watch movies or check emails just like someone else had asked to do the same activity they all were engaged with the devices which allowed me realized that I am distracted by electronic devices too.

I rewound the clock a few years back which I always willfully ignored as “now is never the same as past and neither will future will not be same as now”. Then I slowly walked back in my memories of how I managed to read at least 2-3 books per week, paint, dance and study while spending time with family, not forgetting to garden and also worked part time few hours a week to find pocket money. I still can't believe how I managed them all. I should not forget that I had not cooked and cleaned much thanks to my lovely mom and dad. Anyway I realized that most of my friends have the similar story as mine but the danger is we never reflect to this issue to identify what we have forgotten. It's just allocating a little moment from your time same as we priorities the job list at work. It's all about allowing some time to enjoy myself and start from the beginning. Trust me it took a while for me to get back to old habits but it is worth. I think this is the reason why we all left behind in finding ourselves in busy life like a bee and get stuck with family and job responsibilities. Thus, in the end of the day you will be more tired as you did not satisfied your self from what you enjoyed doing in past.

Somehow after few days later, I challenged my self and spent a whole day from my holiday did nothing else and just started to scribble and find out what I could draw and write. again I drew an awful drawing which killed me again and I couldn't believe my self, but I felt great after a while, then I realized that my vocabulary is getting minimal and adequate so I need to read. Then I started to scan through my poems and paintings I have done many years ago, suddenly an incident came to me and I wrote it, I felt great.So I have decided to post a selected collection from my work. So please feel free to scroll through and find time to do what you enjoy and feel great.

Right coming back to my blog, I have something to say about the stories behind. I don not want you to judge me from these stories. Also, It's better not personalize the mean. These are written by absorbing experiences of my own and other's around me.

So I hope you will enjoy this and will find time for yourself too. Thanks.

පල ප්‍රයෝජන නුඹෙන් ඇති තෙක් 

නුඹ වටා බෝ අය සිටීවි 

එකින් එක පෙති ගිලිහි යන දා 

සැබෑ පෙම පමණක් හිදිවී 

දඩයම්කරුට නොලැබු න ගොදුර

දඩයක්කරුවෙක්
ගිනිමැලයක් ලඟ
සොයයි 
උනුසුම
හිම කැළයක

වෙනස් නොවෙනා 
එකම ඍතුවක
නුඹ බලා ඉන්නෙ
කවදාවත් නොඒ න
වසන්තයක් දෙසය

රුදුරු ලොව

සුළග මා හැරයන්න කුණාටුව වී එන්න 

ලොව අඳුරු කෙළවරක මාව ගොස් ඇරලන්න 

වැස්ස ම හැරයන්න ගංවතුර වී එන්න 

සයුරු පතුලට දමා තනිකරනු මැන මාව 

හිරු සඳුනි පලායනු එලිය අඳුරක් කරනු 

මේ රුදුරු නපුරන් ගෙන් මාව වෙන්කරනු  

නදී ඇලදොළ 

ගලා ගිය මුත් 

මනින්නේ නැත 

ගලන දියරැළි 

මන්ද මාරුත 

හඹා ගිය මුත් 

ගනින්නේ නැත 

සිඹින මල් පෙති 

අහස් තලයට 

වඩි න හිරුසඳූ 

දකින්නේ නැත 

සහස් තරු දිලි 

ඉතින් කෙලෙසක 

නුඹ මනින්නේද 

මහමෙරට උස 

මගේ සිතිවිලි 

හිත වැටී මහනෙලට

හිත වැටී
මහනෙලට
නෙලන්නට
බැස
විලට
කළල
මත
ගීලි  නුඹ
මියැදෙන්න
හදන
විට
උඩගුව
හිනැහුනද
නුඹ රැවටු
මහනෙල

ඇය
නැත
හැර ගියේ
දැන දැනත්
කල වරද
රැක  දිවිය
ගෙන ගොඩට
හැරලවා තොටමුනට
දිවි රැක්ක
ඇය තනිව
දමා නුඹ කොහි යාද?

කාලය

අතීතය
සරලයි
සුන්දරයි


ඉදිරිය
ඝනකමයි

ඉදිරිය
ගෙවුනම

ඝනකම
සුන්දරයි

ආදරයේ අරුම

සිනාවෙන හිරුකිරණ 

අවදි කල තඹරු මල 

විකසිතව දිගුකරත් 

දෑත හිරුමඬල වෙත 

දිය සිඳින හිරු මඬල 

කෙලෙස ලංකරගම්ද 

දිය නැතුව කෙළෙස මම 

විකසිතව හිනැහෙම්ද?

විටෙක පිනිදිය ඉහින 

විටෙක වැසි වස්සවන 

විටෙක දිය සින්දවන 

අරුම මට නොතේරෙන ..

;;;;;;;;;;;;;;වැස්ස;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

                                ඔන්න අයේ ඉතින්

                                            වහින්නට හදනවා

                               කිව්වා නාහන හිත

                                               තෙමෙන්නට හදනවා

                               දවස් ගානක් ඔන්න

                                           හිත ලෙඩින් හඩනවා

                              අයෙමත් දැන දැනම

                                         විදවන්න හදනවා

කියාගන්නේ කොහොමද?

ඉර කොහොමද කියාගන්නේ සදට තියන පෙමක තරම්

සද වටකර තරු හිදීවි ලoවෙන්නට බැරි තරමින්.... 

සද කොහොමද නොකියා ඉන්නේ ඉරට තියන ලෙoගතුකම්

සද අහසට නැගෙනා විට ඉර බැහැලා යනවානම්..........

කෙලෙස් පිරි දෙවියකු

තමන්ටත් තියනොගෙන 

දන්දුන්නා ලු 

සෙනෙහස 

සතුට 

ඇතිතරම් සැපවින්ද 

හිත 

කලේලූ 

දුෂ්කර ක්‍රියා 

නොනැවතීම 

අදිටන් පාරමිතාව 

හිත තබා 

සතර බඹ විහරණේන් 

නොකැඩි ලු 

පන්සිල් 

ප්‍රේමයේ 

භාවනාව 

නොකලෙලු කිලිටි 

එතෙක් පෙරුමන් පුරා 

නොහල එකම දෙයළු   

තණ්හාව 

මිත්‍යා දෘෂ්ටිකයකු රකින ......

දුකෙහි ඇත සතුටක් ..එය සොයාගන්න...

නොදොඩනා වදනකින්
නොනැගේනා ස්වරයකින්
කොතෙක් දේ සිතුනේද?
හිතක් දුක් වින්දේද?
බිඳුණු ස්වර දෙස බලා
හීල්ලු හිත ගාව
ඇද වැටී විසිර ගිය
දහසකුත් තනු අතර
රැකගන්න වෙරදරන
හදවතේ බිඳුණු හඬ
හිනැහෙනා විට දුකින්
කොයිතරම් සතුටක්ද?

මිතුරු තුමෝ ...

පුදසුනට 

පා නගන 

කිලිටි 

පා 

පිසදාන 

සඳපහන 

නුඹයි මගේ 

                             සුමිතුර 

පුංචි හිත් නොතලන්න ...

පින්න ගලන උදැසනින්
හිරු ඇතිරූ එළිපත මත
නොමේරු මගේ
දෙපා තබා
සොයා ගියා මගේ ලෝකය
හිසට උඩින් පියාසලන
සිඟිති කුරුළු රෑන්  පස්සේ
හති  වැටි වැටි
දිව්වා මම
සඳ අහසට නැඟ එන තෙක්
හති වැටි වැටි
දිව්වා මම
ගතවූ මගේ ඉගිලී ගිය
ළමා වියේ සුවඳ සොයා

සඳ මා හා උරණ වෙලා
බෑ  කිව්වා
මට දෙන්නට
රන්තැටියට කිරියි පැණියි
වැඩිහිටියන් අඬගැසුවා
තරවටු කර එන්ට කියා
පෙන්වන්නට
ලෝකය මට
බැහැ එන්නට මිනිස්සුනේ
දුෂිත වූ
නුඹේ ලොවට
අත් පය උස්මහත් උනත්
පුංචියි මගේ
හිත තාමත්
පෙනෙන්නේ මට නුඹලා සැම
විසදුම් නැති ප්‍රශ්න සමඟ
දඟලන පණුවන්  විලසින
දරාගන්න නම් බැහැ මට
නුඹලාගේ බර ප්‍රශ්න සියලු
හිතන්න බැහැ  ඔයතරමට
විසඳුම් නැති
ප්‍රශ්න ගැනම...
ඉගිලෙන්නට
ඉඩදෙනු මට
පුංචි කුරුල්ලෙක් විලසට
හුරතල් වූ
මගේ හිතට
දෙන්න එපා
ලොකුවෙන්නට

ප්‍රථම ප්‍රේමයේ සොදුරු දවසක

උණුසුමට සැගවෙන්න  සීතලට ගුලිවෙන්න 

හිතෙනවා දඟ හිතට නුඹ ලඟම දැවටෙන්න 

නෙත් වසා ඉන්න විට හිතේවිද නුඹ හිතට 

සුසුම් උණුසුම දෙන්න වැසුන මගේ නෙත් තුලට 

ලවන් යුග පෙනෙන විට දෑස්  පෙති හැකිලී නම් 

උරමඩල මට අවැසි දෙන්න මට සැඟවෙන්න .

අලුත් බණ

සාධු !.. සාධූ! ..සාධූ!..

පින්වත්නි,

දැන් හොදින් 

සවන් දෙන්න 

තව කඩන්න 

තව බිඳින්න 

පුලුවන්නම් 

විස්සක් 

තිහක් 

මරලා දාන්න 

මෙන්න මේ වෙලාවට 

කර්ම  ඵල 

අමතක කරන්න 

ඊට පස්සේ 

සුදු ඇඳගෙන 

පන්සල් එන්න 

අමතක කරන්න එපා 

උදේ සවස 

පිරිත් 

ශ්‍රවණය කරන්න 

ඒ විතරක් නෙවෙයි 

දන් දෙන්න 

පින් දෙන්න 

මැරෙන මොහොතේදී 

මතක් වෙන්න 

හරකෙක් නිදහස් කරන්න 

දැන් පින්වත්නි 

නැවතත් 

උස්හඬින් ,

සා..............ධු  කාරයක් දෙන්න 

සියලු සත්වයෝ නිදුක්ම වේවා!

මඟ හැරුම

නමුත් 

හිටිහැටියේ 

හද සැලුනි කිටි කිටියේ ..

දුටද 

නෙතු ඉදිරියේ 

නාදුනන සේ කෙසේ සිටියේ ..